تحلیل ائتلاف ایران و روسیه در پرتو بحران سوریه

در دوران پس از جنگ سرد دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی ایران در عرصة خارجی برای تقویت ائتلاف­های بین­المللی با هدف تضعیف فشارهای ساختاری علیه خود بسیار تلاش کرده است. در این زمینه جمهوری اسلامی ایران تلاش می‌کند تا برای تأمین بخشی از هدف‌های سیاسی خود، از تک‌قطبی‌شدن ساختار نظام بین­الملل پس از جنگ سرد جلوگیری کند. در این میان اگر چه روابط ایران و روسیه در دو دهة گذشته فرازو‌نشیب بسیاری را تجربه کرده است؛ اما کشور روسیه به‌عنوان یک قدرت برتر در نظام بین‌الملل مورد توجه دستگاه دیپلماسی ایران قرار گرفت تا از راه گسترش­ مناسبات با این کانون قدرت بین­المللی، بخشی از هدف‌های جمهوری اسلامی ایران در سطوح منطقه­ای و بین­المللی تأمین شود. درمقابل ایران نیز در سیاست خارجی روسیه یک متحد منطقه­ای مهم برای مقابله با نفوذ آمریکا در منطقة خاورمیانه است. صف­بندی قدرت‌های منطقه­ای در بحران سوریه آزمون مناسبی برای سنجش ائتلاف ایران و روسیه در این عرصه است. با توجه به این مهم، پرسش اصلی این نوشتار این است: «با ورود روسیه به بحران سوریه تا چه میزان امکان ائتلاف میان جمهوری اسلامی ایران و جمهوری فدراتیو روسیه وجود دارد؟» برای پاسخ به این پرسش این فرضیه طرح می‌شود: «باوجود پیش‌انگاره­ها و تفاوت در نگاه دو کشور، بحران سوریه بستر مناسبی را برای تحقق ائتلاف دو کشور فراهم کرده است». روش نوشتار توصیفی- تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات، کتابخانه­ای است.